Luke Evans, de Welshe acteur die tussen Madrid en Lissabon woont: "Ik hou van mosselen, ingelegde ansjovis, bier en tinto de verano."

Voor Disneyfans zijn het Gaston in Belle en het Beest of de koetsier in Pinokkio. Fans van de Fast and Furious -saga associëren hem met de slechterik Owen Shaw. En fans van The Lord of the Rings kennen hem als Bard I, de Boogschutter. Maar Luke Evans (Wales, 1979) is veel meer dan een acteur: hij is ook een zanger, zakenman en schrijver.

Vanuit zijn geboorteplaats Pontypool wist hij Hollywood te bereiken. Een droom voor elke beginnende acteur, hoewel hij het belang van het filmmekka zelf bagatelliseert: "Voor mij is het een plek als elke andere, omdat er over de hele wereld films worden gemaakt." "Ik heb net in Montreal gefilmd, daarvoor was ik in Australië, en daarvoor was ik in Portland, Oregon. Hollywood bestaat niet in mijn wereld. Voor mij is het een plek met sterren op de grond ." Los Angeles is natuurlijk niet zijn favoriete plek, maar hij is blij dat hij daar "films kan maken".

De Brit is in Spanje om twee redenen: de presentatie van zijn autobiografie (of "memoires", zoals hij liever zijn boek The Boy from the Welsh Valleys : My Unexpected Journey noemt); en voor zijn medewerking aan de eerste editie van het Ray of Light Awards (ROLA) festival, een internationale viering van audiovisuele werken. Het festival vindt plaats op Ibiza van 29 tot en met 31 mei en is geïnspireerd door de nagedachtenis van acteur Ray Stevenson (1964-2023), die het eiland als toevluchtsoord koos en droomde van een evenement om de transformerende kracht van kunst te vieren.

"Ik reik op dit festival een prijs uit", vertelt de acteur. Hoewel ik Rays vrouw veel beter ken. Het heeft haar veel tijd en energie gekost om ROLA van de grond te krijgen. Ik vind het geweldig om hen te steunen en deel uit te maken van de hele ervaring. Over Ray Stevenson, met wie hij in 2011 het scherm deelde in de versie van The Three Musketeers (de Welshman speelde Aramis en Stevenson speelde Porthos), onthult hij: "We waren heel close. Hij is de reden dat ik op Ibiza heb gewoond."

"Er zit passie in de Spaanse cultuur en dat vind je terug in alles, van eten tot muziek tot architectuur."

De acteur is geen onbekende in ons land. Hij woonde zelfs een tijdje in de Madrileense wijk Malasaña. En natuurlijk werd hij verliefd op onze keuken: "Ik eet veel venusschelpen. En brood, brood, brood en nog meer brood. Ik ben dol op ansjovis in azijn en drink graag een biertje of een tinto de verano met friet" [hij zegt al deze hapjes in het Spaans]. Hij vertelt zelfs een familie-anekdote over onze gewoonten: "Als ik bij José ben, Frans vader [zijn huidige partner], neemt hij bier mee en dan eten we wel 20 banderillas ."

Over een andere Spanjaard met wie ze een relatie had, Jon Kortajarena , zei ze dat ze ooit 'verslaafd' aan hem was geweest. Ze vergeleek die relatie zelfs met flamenco. "In de beproevingen van de liefde weet je soms niet wat je doet. Je moet doorgaan met de relatie en hopen dat het werkt. Soms lukt dat, en soms niet," bekent ze. Ze lacht ook als ze zegt: "Ik hou van het Spaans. En ik hou van de dramatiek van flamenco. Er zit passie in de Spaanse cultuur , en die zit in alles geworteld, van het eten tot de muziek tot de architectuur."

Dat zijn boek, dat vorig jaar in zijn moedertaal verscheen, voor het eerst in onze taal is vertaald, ‘lijkt hem volkomen logisch’, vooral vanwege de ‘connectie’ met ons land. "Mijn partner is Spaans, ik heb in Malasaña gewoond, ik heb door het hele land gereisd en hij is aardig", legt ze uit. "Een groot deel van de wereld spreekt Spaans en ik vind het geweldig dat mijn boek in eerste instantie in het Spaans is vertaald ." "Heel poëtisch, ik ben er heel blij mee", geeft hij toe.

Juist in ons land, in het noorden, gaat de acteur vanaf augustus zijn volgende film opnemen met Noomi Rapace , met wie hij al het scherm deelde in Missing . In oktober keert hij terug naar het Verenigd Koninkrijk om een ​​televisieproject op te nemen, dat hij ook mede produceert. En dat terwijl de kansen op een baan "steeds kleiner worden naarmate je ouder wordt". Luke Evans is echter van mening dat mannen het "makkelijker hebben dan vrouwen in de industrie" als het gaat om ouder worden. En als voorbeeld noemt ze actrices die, ondanks dat ze ouder worden, blijven werken: Nicole Kidman, Reese Witherspoon en, "uiteraard", Meryl Streep. Hij vergeet niet om Naomi Watts te noemen: "Het is een genot om naar haar te kijken."

Theater is geen grap. Optreden voor publiek is elke avond anders.

Over ouder worden zegt hij: " Waarom ontkennen we het ouder worden? Met de jaren komt de ervaring ." "Je kunt wijzer worden en je eigen persoonlijkheid omarmen. Ik werk omdat ik het leuk vind en ik kies de projecten die ik wil doen", zegt hij. Voor hem is het decennium na zijn 40e verjaardag "verreweg het beste" dat hij ooit heeft meegemaakt. "En als 50 beter kan, prima."

Naarmate hij ouder werd, begon hij aan steeds meer projecten. Tot nu toe heeft ze twee albums uitgebracht en zong ze samen met Billy Porter op de soundtrack van de speelfilm waarin ze samen speelden: Our Son . Deze vrijdag brengt ze haar nieuwe single "Only One of You " uit: "Dit nummer gaat over hoe uniek we allemaal zijn. We moeten het van de daken zingen en vieren wat ieder van ons bijzonder maakt."

Niet alleen acteren en zingen volstond voor hem, want vorig jaar begon hij samen met zijn partner Fran Tomás met de oprichting van een modemerk. "We hebben BDXY Studios in februari 2024 gelanceerd en meteen de zomercollectie gelanceerd." De kunstenaar legt uit dat dit merk "zo duurzaam mogelijk" is, en natuurlijk "met mooie kleding".

De acteur geeft toe dat hij een modeliefhebber is: "Ik ben in Cannes geweest, op de rode loper... Ik ben behoorlijk bekend met deze wereld." En hij gebruikt een gebeurtenis uit zijn jeugd om dit te illustreren: "Mijn moeder was naaister. Ze had de naaimachine op de keukentafel staan ​​en maakte mijn kleren." "Voor mij is mode niet alleen iets om naar te kijken, maar ook in termen van hoe het wordt gemaakt." Bovendien is het voor de acteur iets 'opwindends' om deze ervaring samen met zijn partner te beleven. "We vormen een goed team, maar dan wel zonder het flamencodrama", grapt hij.

Evans heeft de laatste jaren geen afstand genomen van het theater, het vakgebied waarin hij begon. "Vorig jaar speelde ik in een toneelstuk in het West End van Londen." "Maar het is wel vermoeiend", zegt hij. Theater is geen grap. Optreden voor een publiek is elke avond anders. Maar het is goed om weer in het theater te zijn.

Natuurlijk heb ik therapie nodig. Ik heb twee bedrijven, ik acteer, ik zing, ik schrijf... Soms heb je hulp nodig om alles te verwerken, ook op emotioneel vlak.

Soms kan stress door overwerk tot ingewikkelde situaties leiden. Luke Evans heeft zijn methode om "druk te verlichten": professionele hulp: "Natuurlijk heb ik therapie nodig. Ik heb twee bedrijven, ik acteer, ik zing, ik schrijf... Soms heb je hulp nodig om alles te verwerken, ook op emotioneel niveau." Er is ook iets fundamenteels: "Ik neem zo nu en dan een paar weken vrij en maak van de gelegenheid gebruik om te gaan wandelen of met de hond te wandelen. Zo kijk ik nu naar mijn geestelijke gezondheid en hoe ik me voel, dat heb ik nog nooit eerder gedaan."

In zijn boek beschrijft Evans zijn hele leven "tot januari vorig jaar". Daarom noemt hij het liever "memoires" dan een autobiografie. Voor hem zijn het herinneringen aan zijn ‘ongewone’ jeugd. Juist deze periode in zijn leven was de reden dat hij begon met schrijven. " Ik ben opgegroeid in een zeer religieuze omgeving, tussen Jehovah's Getuigen ", herinnert hij zich. Ik wist al heel jong dat ik homo was en kon het aan niemand vertellen, dus opgroeien was erg moeilijk voor me. Hoewel mijn ouders en ik nu heel close zijn, was het niet makkelijk.

De jeugd van de acteur was uiteraard ingewikkeld. Het verlaten van Jehovah's Getuigen was iets wat Evans "bang" maakte: "Als je opgroeit in zo'n gesloten omgeving, is religie het enige wat je kent. Maar daarbuiten zijn er mensen om te ontmoeten, een leven om te leven." "Je kunt gisteren niet terugdraaien, maar je kunt wel kiezen wat je morgen gaat doen", zegt hij.

De Welshman had nooit verwacht dat hij zo succesvol zou worden, omdat hij op dat moment "nog niet eens nadacht" over wat hij met zijn leven zou gaan doen. Daarom omschrijft hij zijn verhaal als een verhaal van "hoop, geloof en strijd". Ik hoop dat het mensen inspireert die misschien iets soortgelijks meemaken. Wat ik heb meegemaakt, bewijst dat je erbovenuit kunt stijgen en iets bijzonders met je leven kunt doen. En hij concludeert: "We moeten de hoop levend houden."

"Ik begrijp de obsessie van sommige regeringen met de transgendergemeenschap niet."

Met of zonder hoop, de kunstenaar slaagde erin succes te boeken en zijn weg te vinden in een industrie waar het openlijk homoseksueel zijn niet altijd makkelijk was. Volgens hem "veranderen de tijden natuurlijk." Maar hij waarschuwt: "We kunnen niet achteroverleunen en denken dat alles perfect is, want dat is het niet." De reden hiervoor is volgens Evans dat " we in het nieuws repressie zien, dat mensen hun leven niet kunnen leiden en dat rechten van de LGBTQ+-gemeenschap worden afgenomen , zelfs in het Westen." De acteur slaat een serieuze toon aan als hij zegt: "We verliezen gelijkheid, en we hebben er hard voor gevochten om dit te bereiken, maar er is nog een lange weg te gaan, ondanks de rechten die we als mensen hebben verworven."

Wat betreft de wetten met betrekking tot transgenders in sommige landen, begrijpt de acteur "de obsessie van sommige regeringen met de transgemeenschap" niet. Evans is zich ervan bewust dat "ze gewoon zichzelf willen zijn en gelukkig willen zijn" en dat ze "gewoon op dezelfde manier willen leven als iedereen." "Ze storen niemand, ze veroorzaken geen problemen en ze willen gewoon leven", concludeert hij.